Όχι άλλη μια σελίδα στο διαδίκτυο, αλλά η iselida.gr
info@iselida.gr
Κυριακή - 19 Μαΐου 2024
Η Τζούντι, ένα καθαρόαιμο πόιντερ, ήταν η μασκότ πολλών πλοίων στον Ειρηνικό, πριν τη κήρυξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.
Ενώ επέβαινε στο HMS Grasshoper, το πλοίο βομβαρδίστηκε και βυθίστηκε. Οι διασωθέντες, μαζί και η Τζούντι κατέληξαν σε μια έρημη παραλία και η Τζούντι κατάφερε να τους βρει νερό για να επιβιώσουν. Έκαναν πορεία 350 χιλιομέτρων μέσα στη ζούγκλα προς τη Σουμάτρα για να ενωθούν με τις υπόλοιπες βρετανικές δυνάμεις, αλλά συνελήφθησαν από τους Ιάπωνες το 1942 και οδηγήθηκαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Εκεί συνάντησε τον αεροπόρο Φρανκ Γουίλιαμς, με τον οποίο θα ζούσε το υπόλοιπο της ζωής της. Ο Γουίλιαμς έπεισε τον διοικητή του στρατοπέδου να την καταγράψει ως επίσημη αιχμάλωτη πολέμου, με τον αριθμό «81A Gloegoer Medan». Ήταν η μόνη σκυλίτσα που καταγράφηκε ως αιχμάλωτος πολέμου κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Η Τζούντι ανέβασε το ηθικό στο στρατόπεδο των αιχμαλώτων και επίσης γάβγιζε όταν δηλητηριώδη φίδια, κροκόδειλοι ή ακόμα και τίγρεις πλησίαζαν τους κρατούμενους. Όταν οι κρατούμενοι στάλθηκαν πίσω στη Σιγκαπούρη, την πήραν λαθραία μέσα σε ένα τσουβάλι ρυζιού, χωρίς να κλαψουρίζει ή να μην προδίδει την παρουσία της στους φρουρούς.
Την επόμενη μέρα, το πλοίο που τους μετέφερε τορπιλίστηκε. Ο Ουίλιαμς έσπρωξε την Τζούντι από ένα φινιστρίνι σε μια προσπάθεια να της σώσει τη ζωή, παρόλο που υπήρχε μια πτώση 5 μέτρων στη θάλασσα. Μετά, έφυγε και ο ίδιος από το πλοίο, αλλά στη συνέχεια συνελήφθη ξανά και στάλθηκε σε ένα νέο στρατόπεδο αιχμαλώτων.
Δεν ήξερε αν η Τζούντι είχε επιζήσει, αλλά σύντομα άρχισε να ακούει ιστορίες για έναν σκύλο που βοηθούσε τους ναυαγούς να φτάσουν σε κομμάτια συντριμμιών μετά τη βύθιση του πλοίου. Και όταν ο Γουίλιαμς έφτασε στο νέο στρατόπεδο, είπε: "Δεν πίστευα στα μάτια μου! Καθώς περνούσα την πύλη, ένας σκύλος έπεσε επάνω μου. Ποτέ δεν ήμουν τόσο χαρούμενος, όσο όταν την είδα»
Πέρασαν ένα χρόνο μαζί σε εκείνο το στρατόπεδο στη Σουμάτρα. «Η Τζούντι μου έσωσε τη ζωή με πολλούς τρόπους», είπε ο Ουίλιαμς. "Αλλά το σπουδαιότερο από όλα ήταν να μου δώσει έναν λόγο να ζήσω. Το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να κοιτάξω αυτά τα κουρασμένα, μάτια και να αναρωτηθώ: "Τι θα της συνέβαινε αν πέθαινα;" Έπρεπε να συνεχίσω».
Μόλις σταμάτησαν οι εχθροπραξίες, η Τζούντι μεταφέρθηκε λαθραία, γιατί απαγορεύονταν η μεταφορά ζώων από το μέτωπο, σε ένα στρατιωτικό πλοίο που κατευθυνόταν πίσω στο Λίβερπουλ. Στην Αγγλία, της απονεμήθηκε το μετάλλιο Dickin (ο «Σταυρός της Βικτώριας» για τα ζώα) τον Μάιο του 1946. Στη τιμητική αναφορά, γράφεται: «Για το μεγάλο θάρρος και την αντοχή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Ιαπωνίας, που βοήθησαν στη διατήρηση του ηθικού μεταξύ των συναδέλφων της, καθώς και σώζοντας πολλές ζωές μέσω της ευφυΐας και της εγρήγορσης της».
Ταυτόχρονα, ο Φρανκ Ουίλιαμς τιμήθηκε με τον Λευκό Σταυρό του Σεντ Τζάιλς του PDSA για την αφοσίωσή του στην Τζούντι. Ο Φρανκ και η Τζούντι πέρασαν ένα χρόνο μετά τον πόλεμο επισκεπτόμενοι τους συγγενείς των Άγγλων αιχμαλώτων που δεν είχαν επιζήσει και ο Φρανκ είπε ότι η Τζούντι «παρείχε πάντα μια παρηγορητική παρουσία στις οικογένειες».
Όταν τελικά η Τζούντι πέθανε σε ηλικία 13 ετών, ο Φρανκ πέρασε δύο μήνες χτίζοντας ένα μνημείο από γρανίτη και μάρμαρο στη μνήμη της, το οποίο περιλάμβανε μια πλάκα που περιγράφει την ιστορία της ζωής της.
Το μετάλλιο Dickin και το κολάρο της εκτέθηκαν στο Imperial War Museum ως μέρος της έκθεσης «The Animal's War».
ΠΗΓΗ fb Vangelis Chorafas
